Ziek zwak en misselijk met een prachtig einde

Speciaal voor Rick zal ik dit keer echt proberen het verslag een beetje kort te houden.

Ziek zwak en misselijk met een prachtig einde

Dat is een beetje hoe de afgelopen week eruit zag voor mij. Zondagavond werd ik ineens heel erg misselijk en de hele nacht ben ik beroerd geweest, koortsig, misselijk, hoofdpijn echt ziek eigenlijk. Ik besloot maandag niet naar stage te gaan en ben uiteindelijk alleen woensdagochtend heen geweest doordat ik de rest van de week echt niet fit was. Steven was ook een paar dagen thuis, want die was enorm verkouden. Helaas werd ik dat donderdagavond…..

Vrijdagochtend vroeg vertrokken we richting Nairobi voor onze safari. Steven had al een safari gedaan met deze organisatie dus dat was te vertrouwen en dat geeft een lekker gevoel. De rit naar Amboseli duurde zo’n 5 uur, waarvan het laatste uur over onverharde weg was, maar dit viel ons alles mee. Rond 4 uur kwamen we aan bij ons tentenkamp. We hadden twee grote tenten met ruime bedden (ja echt gewone bedden) en een douche en toilet erbij, onze angst voor ’s nachts naar buiten naar de wc moeten was ook gelijk verdwenen. Het tentenkamp stond op een prachtige plek met uitzicht op de Kilimanjaro, ik dacht eerst dat deze in Kenia stond, maar hij staat in Tanzania, vlak over de grens. De top van de Kilimanjaro laat zich heel weinig zien en is voornamelijk verhuld in de wolken. Met zonsop- en ondergang heb je de meeste kans de berg helemaal te zien.

De eerste avond helaas geen mooie zonsondergang en ook de Kilimanjaro bracht ons nog niet wat we wilde.
Naast onze gids Edward hadden we ook een kok (Ben) mee. De eerste avond bestond het eten uit een pompoenachtige soep gevolgd door spaghetti en mango toe, echt heel lekker allemaal. We sloten de avond af met een biertje bij het kampvuur onder een prachtige sterrenhemel. Ik heb nog nooit zoveel heldere sterren gezien.
Zaterdagochtend begonnen we met een uitgebreid ontbijt, toast, omelet, pannenkoeken, worstjes, koffie, thee, sap en fruit. Na het ontbijt gingen we dan echt op safari.
We hadden verwacht dat we af en toe een groep beesten zouden zien en dat we echt opzoek moesten gaan. Maar jeetje mina wat een groepen lopen hier rond. Rond de middag gingen we naar de observation hill. Vanaf daar had je zicht over het park en onder toezicht van tientallen olifanten en nijlpaarden aten wij onze lunch.
We hebben honderden zebra’s, gazelles, gnoes, buffels, koeien en olifanten gezien. Tientallen struisvogels, zwijntjes, nijlpaarden en apen, een handjevol giraffes en hyena’s en we sloten onze eerste dag af met 4 cheeta’s die een aanval aan het voorbereiden waren. Het was te ver om met het blote oog goed te zien, maar door de verrekijker (zo blij dat ik die na aandringen toch heb meegenomen) goed te volgen.
Rond zonsondergang reden we weer terug naar het kamp, waar aardappelsoep, rijst, kip, groenten en patat klaarstond om opgegeten te worden. Weer een biertje bij het kampvuur en vroeg slapen.

De volgende ochtend vertrokken we namelijk om 6 uur naar het park om de zonsopkomst te zien en wellicht leeuwen te spotten. Helaas is dat laatste niet gebeurd, maar ik ga niet zeuren, want wat voelde ik mij een rijk mens om dit te mogen ervaren. Actieve olifanten met heel veel jongen die rustig te weg over steken terwijl achter hen te zon opkomt, magisch!!

Na weer een uitgebreid ontbijt, gebakken eieren, uitgebakken spek, witte bonen in tomatensaus, worstjes, pannenkoeken en fruit (ik heb echt zitten eten als een dijkwerker) gingen we helaas weer naar huis. Ik had nog wel een paar dagen op deze plaats kunnen vertoeven.
Thuis zijn was ook wel weer lekker, gelijk even alles gewassen en het huis wat aan kant gemaakt. ’s Avonds een filmpje en om tien uur ging het licht uit. Heerlijk dromen over de indrukken van de afgelopen dagen.
Vandaag (maandag) nog een lekker dagje vrij voor de boodschappen en dergelijke. Vanmiddag hebben Antoinet en ik vlechtjes laten zetten bij de kapper op de hoek. Na bijna 3 uur zitten is mijn hele haar ingevlochten. Dat scheelt ’s morgens weer een paar minuten.

Aju!