De tijd vliegt

Voor mijn gevoel heb ik het vorige verslag twee dagen terug geschreven en ik verwacht dan ook dat dit verslag niet zo lang zal worden. Hoewel als de tijd dus heel snel is gegaan afgelopen week, zal er toch ook wel weer veel gebeurd zijn, we zullen zien.

We sloten vorige week af met onze eerste stroomuitval, wat ben je dan als westerse toch snel ontmand, we konden helemaal niks meer, tenminste dat dachten we de eerste twee minuten. Maar met wat licht van een laptop een glaasje wijn en een ingewikkeld raadsel hebben we ons toch de hele avond vermaakt. Pas de volgende middag toen we uit stage terug kwamen deed de stroom het weer.

Ik heb de afgelopen week weer de hele week op de OPD gestaan, zo’n afdeling is niet echt helemaal mijn ding, maar dat had ik ook niet verwacht. Het contact met de patiënten is hier sowieso heel anders dan in Nederland, maar op de OPD is het echt heel zakelijk allemaal. Gedurende de week ging ik mij wel steeds meer op mijn gemak voelen op de afdeling en ik voel me inmiddels ook al echt een beetje onderdeel van het ziekenhuis. In de eerste week was iedereen heel enthousiast en geïnteresseerd omdat we nieuw waren, in de tweede week was hier niet zo heel veel meer van te merken en nu lijkt de interesse wat oprechter. Ik ga meer mijn eigen gang, doordat ik weet wat ik kan doen en als ik hoor dat er iets leuks te zien is in theatre dan ben ik daar te vinden.
Maandag middag was er bijvoorbeeld een drie uur durende operatie van een onderbeen van een vrouw. Deze vrouw was alcohol verslaafd en door een val had ze haar been gebroken. Inmiddels waren de artsen al een hele tijd bezig met het herstellen van dit been dat door een stelling van ijzerwerk bij elkaar werd gehouden. Het doel van deze operatie was om de gezonde huid rondom het gat over het gat heen te plaatsen en door middel van een huidtransplantatie vanaf haar bovenbeen de gaten weer op te vullen. Een beetje lastig uitleggen maar het was een heel precies werkje, erg leuk om te zien.

Van Moses hadden we eind vorige week de opdracht gekregen om een presentatie te houden over de hygiëne en infectiepreventie in het ziekenhuis, waarin we ook een beetje de verschillen met Nederland mee zouden moeten nemen. Dit vonden we best een lastige opdracht omdat je al snel negatief word wanneer het om deze onderwerpen gaat en we wilde niet als betweters overkomen, we moeten namelijk nog wel een tijdje met ze samenwerken. We besloten om onze observaties te delen en deze te vergelijken met wat literatuur. Deze vergelijking hebben we gepresenteerd en hierbij ook verteld wat het ziekenhuis zou kunnen doen om de meest ideale manier van werken te evenaren. De presentatie was vrijdagochtend om 7 uur en al het personeel moest verplicht aanwezig zijn. Voor een groep van ongeveer 25 medewerkers (doktoren, verpleegkundigen, schoonmakers en administratieve medewerkers) hebben wij in ons beste Engels de presentatie gedaan en het ging best goed. Het lastige is dat ze hier best wel anders Engels praten dan wij, waardoor we ondanks de gemeenschappelijke taal, we elkaar nog niet altijd begrijpen.

De avonden brachten we deze week voornamelijk door met een film en zelfgemaakte popcorn. Tijdens stage downloaden we een film en ’s avonds kijken we die dan. Woensdag avond tijdens de film hoorde ik ineens iets ritselen, vlak daarvoor had Antoinet al een mega rups gevangen, dus ik dacht wat voor beest zal dit nou weer zijn. Onder een stapel plastictassen bleek nog zo’n grote rups te zitten, ik weet niet of jullie weten hoe gek ik ben op naaktslakken, nou deze rupsen hebben hetzelfde effect op mij, gadver!!!
Naast deze twee rupsen hebben we ook nog regelmatig mieren, die Steven soms ook onbewust lokt met cola, tsjiktjsaks ofwel gekko’s, grote torren en gisteravond zelfs een kikker.

Doordat we steeds leuker contact hebben met de collega’s leek het ons leuk om dit weekend iets met ze te gaan doen. We besloten om vrijdagavond njoma choma (geit) te gaan eten met drie collega’s en we vroegen nog een aantal andere om na hun dienst aan te schuiven voor een drankje. We hadden om 19.00 uur afgesproken en de eerste twee waren er al om 19.15, dat viel dus erg mee. We hebben nog nooit echte afspraken gemaakt met mensen hier, maar het lijkt altijd alsof ze maar gewoon ja zeggen maar het niet echt vastleggen. Joshua kwam natuurlijk ruim een half uur later, maar dat verbaasde ons niet. Na de geit, wat ik zelfs lustte, kwamen er nog drie collega’s langs waarmee we nog een drankje hebben gedaan. Een gezellige avond en ook leuk om de collega’s eens in een andere setting te zien.

Gister hadden we een huishoud dag, boodschappen, heel veel wassen, beetje schoonmaken en ’s middags allemaal wat voor onszelf gedaan. Einde van de middag begon het ineens heel hard te regenen en onweren. We hebben hier al wel een aantal keer regen gehad, maar dat was altijd ’s avonds en een klein buitje. Deze bui heeft wel een paar uur geduurd en onze voortuin was veranderd in een zwembad. Door de wind die bij de bui opstak waren een aantal bomen tegen de elektriciteitskabels aangewaaid met als gevolg…….stroomuitval. We hebben in het donker gekookt en gegeten, gelukkig hadden we ’s morgens kaarsjes gekocht, dus hadden we wel wat licht.
Vanmorgen zijn we naar een struisvogelboerderij geweest. Ongeveer 45 minuten heen op de bodaboda was al de moeite waard, onze bodaboda chauffeurs hadden af en toe het idee dat ze meededen aan een rally race. Het park zelf was bij een resort, waarbij je niet echt het idee had dat je in Afrika was, omdat dit meer voor de elite groepen was. Op de weg terug, nu hadden we chille chauffeurs kwamen we zebra’s tegen, even gestopt voor een foto natuurlijk, onze eerste echte Afrika dieren in het wild.

Al met al is het toch nog weer een langer verslag geworden dan gedacht.
Tot volgende week maar weer
Liefs Jeske