Maternity

Een drukke en gezellige week achter de rug. Deze week stond ik op de kraamafdeling en heb ik een aantal keer het gevoel gehad dat ik echt nodig was en een bijdrage kon leveren, dat geeft je toch een goed gevoel.
Woensdag werd ik gebruikt als loopjongen, ik ben wel tien keer heen en weer gerend tussen de kraamafdeling en de apotheek, terwijl het eigenlijk best rustig was op de afdeling. Woensdag middag stonden er 3 operaties op het programma, waar we er uiteindelijk 1 van hebben gezien. Een man was met zijn zaakie op een ladder gevallen, hij vond het niet echt nodig om direct naar de dokter te gaan dus kwam pas na drie weken. Alles was opgezwollen, zijn plasbuis was gescheurd en, nouja ik bespaar jullie de details, maar het zag er niet uit! De operatie duurde heel lang en achteraf moest hij vrijdags nog een keer onder het mes omdat het nog steeds niet goed was.
De andere operaties hebben uiteindelijk tot 3 uur ’s nachts geduurd, ik ben blij dat we niet gebleven zijn.
Donderdag waren er ’s morgens gelijk al twee zwangere vrouwen die op het zelfde moment zouden gaan bevallen. Eentje lag op de grond en de ander wel gewoon op de bevaltafel, maar wilde er ook steeds af. Mijn collega was bezig met de controle van de ene mevrouw en vroeg aan mij of ik wilde kijken hoeveel ontsluiting de andere vrouw had, dit had ik nog nooit gedaan, maar deed het wel en vroeg of hij daarna wel even wilde controleren of het goed was. Ik kon het hoofdje al voelen, dus dat ging niet lang meer duren. De eerste bevalling verliep voorspoedig en ik heb het kindje verzorgd en aangekleed. De tweede vrouw had er niet zo’n zin in volgens mij en liep meer tegen te werken dan mee te persen. De verpleegkundige met wie ik werkte vond dit niet heel grappig en werd echt boos op de vrouw… Na 4 uur was ook dit kindje geboren.
’s Avonds werd er bij ons thuis aangebeld door de buurvrouw. Haar zwangere dochter voelde het kindje al een dag niet meer echt bewegen en ze maakte zich zorgen. Nu was haar vraag hoe dat kon en wat ze moesten doen. Volgens mij dacht ze dat wij heel slim waren, maar helaas voor hun hebben we ze naar het ziekenhuis gestuurd. Zwangere vrouwen zijn hier een heel groot deel van de ziekenhuisbezoeken en dit leren ze op school ook heel uitgebreid, wij niet dus weten hier een stuk minder van.
Vrijdagochtend meegekeken bij een operatie en ’s middags een supersnelle bevalling (net niet) gezien. Ook dit kindje aan mogen kleden, dat blijft echt bijzonder, zo’n minimensje.
Mwangi (collega) zei dat ik de volgende dag de bevalling mocht doen, hopen op een bevalling dus.

Helaas bestond de zaterdag uit het vouwen van gaasjes, er lagen alleen twee vrouwen op de afdeling en die waren beide al bevallen, jammer jammer jammer. E vengoed een heel gezellige dag gehad met leuke gesprekken over mijn zogenaamde vriendje, trouwen en kinderen.
’s Middags was er wel een geplande keizersnede en daar hadden ze nog een runner nurse voor nodig. Dit is degene die de vergeten dingen aangeeft en de baby opvangt en verzorgd. Dat kon ik wel doen vonden mijn collega’s, best spannend maar ook wel weer heel tof. Ik zorgde ervoor dat Steven en Antoinet ook in de buurt waren zodat we het samen konden doen. Op het laatste moment kwam er toch nog een ‘’ echte’’ verpleegkundige binnen als back up. Daar was ik erg blij mee, want het kindje huilde niet gelijk en had een beetje opstart problemen. Later was alles gelukkig goed.

Vandaag een drie uur durende wandeling gemaakt door een mooi en bosrijk gebied vlak bij Nairobi. We wilde eigenlijk op de fiets er doorheen, maar we zouden ‘eventjes’ moeten wachten op de derde fiets, we kennen het eventjes hier inmiddels dus besloten om te gaan lopen. Dit was achteraf een prima keuze. Een mooie dag op een mooie plek, ideale zondag!

Liefs Jeske