Week 6

Jeetje even nadenken wat ik afgelopen week heb gedaan hoor.

Maandag zijn we meegenomen door een arts om te lunchen. Hele serieuze en interessante gesprekken gehad en ook wel weer een beetje bewust geworden van de verschillen. Echt een eyeopener.
De rest van de week stond ik op de mannen en kinderafdeling en het was best wel druk. Dit is alleen wel een afdeling waarbij er heel veel in Swahilli wordt gepraat, dus ongeveer drie kwart van de dag versta je niet wat er gezegd wordt. Dit is vooral bij de mannen onderling heel grappig natuurlijk, want een jonge witte verpleegkundige is heel interessant en vooral als je stiekem over haar kan praten. Alsof het een groep jonge jongens waren liepen ze de geiten. Nou kan ik dat wel hebben dus ik deed vrolijk mee, daar scoorde ik natuurlijk punten mee. Ook met het geven van de antibiotica was ik favoriet doordat mij collega’s het 3x zo snel geven en het best wel pijnlijk is. De tweede dag dat ik op de afdeling stond moest ik dus bij iedereen de antibiotica geven, weer een uurtje bezigheidstherapie :)
De dagen op deze afdelingen zijn eigenlijk altijd hetzelfde, je begint met het opmaken van de bedden (en als er geen schone lakens zijn dan gebruik je gewoon drie dagen de vieze lakens die al op bed liggen), gevolgd door de doktersronde (minimaal 2 uur), daarna geef je medicatie en dan is het eigenlijk een beetje wachten tot de dag voorbij is. Maar nu moeten jullie niet denken dat ze het niet druk hebben hoor, want ze hebben het veeeeel drukker dan in Nederland, tenminste dat denken ze zelf vooral.

We zijn elke avond vroeg naar bed gegaan of in ieder geval geen boeiende dingen, want ik kan het me niet meer bedenken.
Donderdag zijn we uit stage vandaan even met Joshua (collega) meegegaan, ik schrok best wel van zijn huis, ik weet niet wat ik had verwacht, maar het was echt heel klein. Zijn huiskamertje was ongeveer 5x zo klein als die van ons hier.

Vrijdagavond met Antoinet samen over de markt geweest, lekker geslenterd en rondgeneusd. Steven had ondertussen zijn vriendin van het vliegveld gehaald, die komt een weekje op bezoek.
Met z’n vieren gingen we afgelopen weekend naar Hell’s gate, een nationaal park. Voor het eerst met de matatu, veertien persoonsbusjes wat hier het openbaar vervoer is. Dit zijn best wel crappie busjes en ze rijden roekeloos. De reis verliep echt heel soepel en de route was ook heel mooi.
We stonden op een camping aan een meer (lake Naivasha), waarover we einde van de middag nog een boottochtje hebben gemaakt. We voeren zo’n beetje tussen de nijlpaarden door, gelukkig hield de gids goede afstand.

Vrijdagavond kwamen we in het restaurantje van de camping drie medestudenten tegen, wat is de wereld toch ook klein. Gezellig samen ervaringen uitgewisseld en uiteindelijk hebben Antoinet en ik er nog een slaapplek in hun huisje aan over gehouden.
Zaterdagochtend redelijk op tijd vertrokken op de mountainbike, echt een heel mooi gebied en heerlijk om weer te fietsen. Het was een hele warme dag, maar gelukkig was ik dit keer niet eigenwijs en heb ik mij goed ingesmeerd.
’s Middags weer met de matatu terug naar Kitengela, records zijn gebroken, want we zaten met 25 personen in een busje die voor 14 man bestemd was. Onder deze 25 mensen zelfs 7 mzungu’s dat is natuurlijk helemaal raar.

Nog maar twee weken stage en dan alweer vakantie. Dit betekend ook dat ik maar eens wat aan mijn schoolwerk moet gaan doen...

Kus Jeske