week 7

Afgelopen week weer op de mannen- en kinderafdeling gestaan. Bijna letterlijk gestaan want er was niet echt veel te doen. Een aantal van de middagen heb ik dan ook doorgebracht met het werken aan mijn opdrachten.
Donderdag was een leuke dag in het ziekenhuis, Antoinet stond op de kraamafdeling en zou eindelijk haar eerste natuurlijke bevalling gaan zien. Dit duurde echter heel lang, maar het wachten werd beloond. ’s Middags was er ook nog een keizersnede van een tweeling. Steven en Antoinet zouden allebei een van de baby’s mogen opvangen. Toen de eerste er echter uit was, bleek er geen tweede meer te zijn, beetje verkeerd gezien dus.
De rest van de week eigenlijk niet heel erg boeiende dingen gezien of meegemaakt.
Met z’n vieren hebben we de avonden voornamelijk doorgebracht met hartenjagen, lekker burgerlijk gezellig spelletjes doen.

Gister deden we een dagje Nairobi. ’s Morgens met de matatu naar Nairobi gegaan, dit duurde ruim anderhalf uur. In Nairobi gingen we naar Tony, dit is een jongen die Steven en Susanna hebben ontmoet tijdens de eerste drie weken dat zij in Kenia waren. Tony liet ons de grootste sloppenwijk van de wereld zien (Kibera), als ik het goed heb is hij hier zelf ook opgegroeid. De kinderen speelde op de vuilnisbelt en doordat het al een paar dagen achter elkaar flink geregend heeft was alles een grote modderboel. Het was er echt wel heel arm, maar eigenlijk maakte het minder indruk dan ik verwacht had. Misschien komt dit door alle indrukken die we de afgelopen weken al gehad hebben. En misschien ook wel doordat we zelf ook vlakbij een soortelijke wijk wonen.
Na de sloppenwijk zette Tony ons af bij een bus die wel naar Nairobi zou gaan, nu hebben wij altijd nog mazzel gehad en komt het altijd goed, zo ook deze keer. Voor 30 cent per persoon werden we bij de Masai Market afgezet. Dit is een markt die iedere dag op een andere plek in de stad is, vol met souvenirs. De prijzen die in eerste instantie gevraagd worden zijn echt belachelijk, maar afdingen is heel makkelijk en daar wordt ook vanuit gegaan. Voor mijn gevoel heb ik nergens echt teveel voor betaald.

De terugweg ging drie keer zo snel dan de heenweg en met een half uur waren we weer in Kitengela. Dit was ook de eerste matatu die echt hard en roekeloos reed, het was eigenlijk meer een discotheek op wielen, door de muziek die zo hard stond dat je elkaar niet kon verstaan.
Als afsluiting van Susanna haar weekje hier zijn we uit eten geweest bij Nomad. Toen we aankwamen konden we nergens zitten doordat de Engelse competitie werd uitgezonden. Alle mannen uit Kitengela zaten hier naar te kijken. Voor ons werd een tafel midden op het podium klaargemaakt, dat moet er leuk hebben uitgezien, 4 mzungu’s zo in het middelpunt. Helaas smaakte het eten minder goed dan de vorige keer.

Vanmorgen toch weer op tijd wakker, dus met Antoinet ga ik alvast boodschappen doen. Als we terugkomen is Steven al begonnen met schoonmaken, het huis was echt een grote vieze bende.
We doen een mega was, maken wat plannen voor volgende week en gaan daarna aan ons schoolwerk. Hier hebben we namelijk nog maar een weekje voor, de stress begint dus wat groter te worden. Terwijl ik dus eigenlijk aan school moet typ ik dit verslag, ik ben zo goed in uitstellen!
Komende week alweer de laatste stage week.
X Jeske